Włosomaniaczka :)

Jako młoda dziewczynka miałam przepiękne, wręcz platynowe włosy. Wszyscy mi ich zazdrościli, poza tym bardzo się skręcały, wręcz w sprężynki. Do ok. 15 roku życia były pozostawione same w sobie, myte szamponami z SLS i silikonami. Z czasem zaczęły ciemnieć.W wieku 14 lat wpadłam na "cudowny" pomysł pofarbowania ich szamponetką czarną, która jak wiadomo na mysich-blond włosach nie załapała, tylko pojawił się rudy połysk.
Nie dałam za wygraną, chcąc zmienić coś w moim wyglądzie złapałam za rozjaśniacz, czego efektem był przepiękny kurczaczek :D. W desperacji pobiegłam po farbę Joanny "palona kawa" która wyszła bardzo ładnie. Odkrylam, że pasują mi miedziane kolory, i zostałam przy takim dopóki nie sprał się do rudo-blondu. Chcąc zakryć ten dziwny kolor sięgnełam (kompletna głupota...) po czarną farbę, i zostałam przy niej 2 lata.

Jak już wiadomo kobieta zmienną jest, chcąc upragnionego blondu udałam się na dekoloryzację u fryzjera, która nie zrobiła kompletnie nic, no może poza rudym poblaskiem na nadal czarnych włosach. Po roku zrobiłam kąpiel rozjaśniającą. Włosy po niej nie były w tragicznym stanie, ale kolor nie był za ciekawy, bo jakiś nijako kasztanowy, więc tego samego dnia (!) 12%wodą zrobiłam jeszcze jedną. Kolor wyszedł marchewkowy, a chciałam chociaż ciemnego blondu, więc połozyłam jeszcze 2 farby w jeden tydzień. Jak można się domyślić, włosy stały się okropnie przesuszone, znajdowałam po 100 pourywanych końcówek i włosów z cebulkami. Przez przypadek natrafiłam na bloga Anwen i wątki włosomaniaczek na wizażu i zaczełam walkę o zdrowe włosy! Niestety nie posiadam za dużo zdjęć z tamtego okresu..